Gluconax – cena, instrukcja

Gluconax cena: preparat polega na reakcji kwasu glukonowego-delta lakton z węglanem wapnia w stanie nieaktywnym i zneutralizowanym, wytwarzając krystaliczny produkt.

Podczas procesu konwersji można podawać jedną lub więcej zasad, aby zapewnić optymalne wartości pH, które wspierają funkcję enzymu. Po przekształceniu roztwór ten suszy się w proszek – Gluconax cena.

Oksydaza Gluconax

Oksydaza glukozowa (Gox) jest enzymem wytwarzanym przez niektóre gatunki grzybów i owadów, który przekształca glukozę w D-Glukonolakton i nadtlenek wodoru, wytwarzając działanie przeciwbakteryjne, gdy obecny jest tlen i glukoza. GOx znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, w tym w konserwacji żywności i przetwarzaniu mąki, zapobieganiu chorobom zwierząt/kontroli/diagnozowaniu/leczeniu, a także diagnostyce medycznej/leczeniu, a także w przemyśle piwnym – jest nawet używany jako narzędzie badawcze w badaniu procesów metabolicznych w organizmach!

GOx charakteryzuje się wysoką rotacją katalityczną i stabilnością, dzięki czemu nadaje się do wielu zastosowań, takich jak pomiar glukozy. Wiąże się specyficznie ze swoim substratem b-d-glukozą o wysokiej swoistości, posiadając znacznie wyższą wartość kcat/KM niż większość oksydoreduktaz-co prowadzi jednego badacza do Monety ” Ferrari Oksydoreduktaz.”

Tlen pozwala na rozkład B-D-glukozy na dwutlenek węgla, wodę i 38 moli energii, wytwarzając dwutlenek węgla jako odpady i 38 moli jako energię. Ta reakcja może zachodzić zarówno tlenowo, jak i beztlenowo, w zależności od dostępności tlenu; utlenianie tlenowe zachodzi w komórkach wytwarzających Etanol dla roślin i kwas mlekowy dla zwierząt, podczas gdy utlenianie beztlenowe zachodzi wśród bakterii, które wytwarzają dwutlenek węgla, wodę i metan jako produkty odpadowe.

Oksydaza glukozowa Penicillium mold-1gpe (1gpe) wykazuje modne kofaktory związane głęboko w enzymie, a także w jego aktywnym miejscu, w którym wiąże się glukoza. Glukoza przyłącza się do FAD zarówno w grupach hydroksylowych O1, jak i O4, podczas gdy wiązania wodorowe tworzą się między grupą karboksylanową a pierścieniami cukrowymi, tworząc niestabilne środowisko wiązania wodorowego dla tej ważnej reakcji.

Porównywalny z oksydazą glukozową (GO), wariant Y300A ma szerszą preferencję substratu i większą odporność na H2O2. Fuzja z Clostridium thermocellum Family 22 Moduł wiązania węglowodanów ctcbm22a_y300a podwoiła aktywność na wszystkich mono-i oligosacharydach z wyjątkiem glukozy.

Oksydaza glukozowa jest nieocenionym narzędziem do oceny poziomu glukozy we krwi, pomagając zarówno w diagnozowaniu, jak i leczeniu cukrzycy. Ze względu na wysoką swoistość i stabilność biosensory oksydazy glukozowej są szeroko stosowane do monitorowania ilości glukozy obecnej w próbkach krwi lub moczu; ich krzywa kalibracji pozostaje liniowa w zakresie stężeń, zanim odchyli się przy wyższych stężeniach.

Katalaza

Katalaza to enzym, który rozkłada nadtlenek wodoru (H2O2) w środowisku komórkowym, chroniąc komórki przed uszkodzeniem i łagodząc stres oksydacyjny. Jego stężenie w bakteriach koreluje z patogennością; w rezultacie stężenie katalazy może służyć jako ważny wskaźnik ogólnego stanu zdrowia bakterii. Ponadto produkcja i funkcja katalazy została również powiązana z ich reakcjami na stres oksydacyjny u roślin.

Zazwyczaj ta cząsteczka ma postać tetrameru złożonego z czterech identycznych podjednostek. W jego miejscu aktywnym znajduje się cząsteczka NADPH związana z dwoma jonami żelaza z dołączoną grupą protetyczną Żelazowej protoporfiryny IX. H2O2 następnie reaguje z tą grupą, tworząc nadtlenek wodoru, który reaguje z tą grupą protetyczną, tworząc wodorki cząsteczki wody zwane OH i Kompleks żelazo-protoporfiryna; ostatecznie kompleks ten można przekształcić w niefermentowalny kwas glukonowy przez inny enzym zwany oksydazą glukozową.

Białko katalazy można znaleźć w peroksysomach ssaków, a także w peroksysomach wielu mikroorganizmów, gdzie jego masa cząsteczkowa waha się między 220-240kda. Złożony z domeny centralnej połączonej pętlami i helisami z trzema domenami peryferyjnymi połączonymi pętlami i helisami, jego tetramer tworzy silne interakcje z kompleksem żelazo-protoporfiryna NADPH (ryc. Ten mechanizm wiązania można również znaleźć wśród białek katalazy mikroorganizmów.

Badania wykazały, że struktura tetramerowa katalazy jest utrzymywana razem przez kieszenie wypełnione cząsteczkami wody w jej strukturze, prawdopodobnie działając w celu wypełnienia wszelkich defektów upakowania między jej czterema domenami lub między beczkami tetramerowymi b i c, aby nie ograniczać dostępu do miejsca aktywnego nadtlenku wodoru w celu reakcji. Niezależnie od tego wszystko to pozostaje dostępne dla reakcji.

Ostatnie dowody wskazują, że niedobory lub nieprawidłowe działanie enzymu katalazy mogą odgrywać rolę w chorobach związanych z wiekiem, takich jak cukrzyca, nadciśnienie, niedokrwistość, bielactwo i choroba Alzheimera. prowadzone są badania nad wykorzystaniem tego białka jako przeciwutleniającego środka terapeutycznego przeciwko tym dolegliwościom związanym z wiekiem.

Aby przygotować roztwór katalazy, TAs powinien połączyć 35 mg enzymu podstawowego z 200 mL buforu fosforanowego w łaźni lodowej przed schłodzeniem przed użyciem w eksperymencie. Dodając katalazę do ich retorty do celów oznaczania, pomnóż jej stężenie w jednostkach/mL przez objętość potrzebną w ich roztworze i odpowiednio Oblicz.

Bromek Sodu

Antymonyloglukonian sodu jest niezbędnym sposobem leczenia schistosomatozy; jednak jego przygotowanie okazało się trudne, szczególnie na obszarach z epidemią. Trudność ta wynika z tego, że nie jest pojedynczym związkiem chemicznym o łatwych do zidentyfikowania właściwościach chemicznych lub łatwo mierzalnych właściwościach fizycznych; zamiast tego jest bardziej złożoną mieszaniną złożoną z antymonu i kwasu glukonowego w nieznanym związku ze sobą.

Początkowa produkcja kwasu glukonowego obejmowała fermentację powierzchniową z grzybami Penicillium; jednak ostatnio dokonano tego poprzez fermentację zanurzoną przy użyciu bakterii nitkowatych, takich jak A. niger i gluconobacter oxydans. Ta ostatnia kultura jest uważana za szczególnie skuteczną w wytwarzaniu kwasu glukonowego.

Synteza chemiczna kwasu glukonowego okazała się kosztowna ze względu na niską selektywność i wydajność, więc najbardziej praktycznym i ekonomicznym sposobem jest fermentacja mikrobiologiczna przy użyciu bakterii A. niger; idealne inokulum składałoby się z grzybni zebranej z ustalonej fermentacji.

Aby wyprodukować leki antymonyloglukonianowe sodu klasy ludzkiej, naukowcy odkryli, że konieczne jest przesunięcie wartości pH z pierwotnego stanu między 6,3 A 6,4, wytrącenie go za pomocą rozpuszczalnika, który preferencyjnie tworzy związek leku, a następnie przefiltrowanie i umycie przed wysuszeniem.

Aby osiągnąć ten cel, badania wykazały, że najkorzystniejsze jest prowadzenie reakcji w roztworze wodorotlenku sodu; w razie potrzeby można również zastosować dowolne inne zasady. Jeśli chodzi o trójwartościowe odczynniki antymonowe, każdy materiał, który zapewnia tę postać na etapie preparatywnym – na przykład trichlorek antymonu, ale oksyhydrat antymonu, wystarczy-powinien działać.

Końcowym produktem produkcji antymonyloglukonianu sodu jest żółty proszek o temperaturze topnienia 88degc. Ten proszek jest pakowany do szklanych pojemników i zamykany. Ostatnie odkrycia wskazują, że dodanie niewielkich ilości suchej mieszaniny zawierającej zarówno pochodne sodu, jak i trójwartościowe związki antymonu do przygotowanych roztworów leku prowadzi do szybszego i bardziej niezawodnego wytrącania osadu antymonyloglukonianu niż wcześniej możliwe, zapewniając szybkie uzupełnianie zapasów w bardziej terminowych odstępach czasu tam, gdzie jest to najbardziej potrzebne.

Chlorek Wapnia

Chlorek wapnia (CaCl2) to białe, krystaliczne ciało stałe, które łatwo rozpuszcza się w wodzie i działa jako niezwykle silny środek suszący. Ilości handlowe są wytwarzane poprzez rafinację naturalnych solanek, reakcję kwasu solnego z węglanem wapnia podczas produkcji sody kalcynowanej lub przez obróbkę elektrolityczną. Chlorek wapnia znajduje wiele zastosowań, w tym produkcję nawozów i materiałów ściernych; produkcja żywności; a także produkcja gumy, produkcja szkła i produkcja ceramiki, a także garbowanie skóry garbowanie skóry.

Chlorek wapnia może być niebezpieczny, jeśli jest przyjmowany w dużych dawkach. Może prowadzić do wymiotów i rozstroju żołądka, z potencjalnie śmiertelnymi skutkami w skrajnych przypadkach. Dlatego jego przechowywanie musi być poza zasięgiem dzieci, aw przypadku przypadkowego połknięcia zaleca się natychmiastowe wypicie kilku szklanek mleka lub wody, a następnie natychmiastowe zwrócenie się o pomoc lekarską.

Enzymatyczne metody produkcji glukonianu nie nadają się do produkcji na skalę przemysłową ze względu na ich wysokie zapotrzebowanie na energię do mieszania. Ponadto takie urządzenia jak turbiny Rushton są kosztowne. Ponadto stosowanie takich form mieszania zwiększa ryzyko zanieczyszczenia metali ze źródeł takich jak chrom i nikiel.

Parowanie oferuje alternatywną metodę wytwarzania glukonianu wapnia, która jest bardziej wydajna niż jego enzymatyczny odpowiednik; jednak postprodukcja musi być oczyszczona z produktów ubocznych, takich jak hydraty i mleczany dla celów czystości.

Procesy parowania polegają na podgrzaniu roztworu zawierającego 66 kg glukono-delta-laktonu i 66 kg glukonianu sodu pod zmniejszonym ciśnieniem do temperatury powyżej 50 degC przy jednoczesnym dodaniu niewielkich ilości zawiesiny węglanu wapnia w celu regulacji pH i zapobiegania nadmiernemu zużyciu związków alkalicznych.