De oorzaken van verhoogde prolactine. Symptomen, diagnose en behandeling van ziekten

Prolactine is een hormoon geproduceerd door de hypofyse. Het reguleert de menstruatiecyclus, de eisprong, bereidt de borstklieren voor op de borstvoeding. Wanneer prolactine verhoogd is, is er hyperprolactinemie. Deze overtreding houdt een storing in van de menstruatiecyclus en het proces van ovulatie.

De oorzaken van verhoogde prolactine

Er zijn twee soorten hyperprolactinemie: fysiologisch en pathologisch.

In het eerste geval het niveau groeit in een gezond persoon, bijvoorbeeld, borstvoeding (borstvoeding), hypoglycemie (honger), lichamelijke stress (zwaar werk, sporten activiteit), geslachtsgemeenschap, stress, zwangerschap, tepel stimulatie, en na medische procedures ( langdurige nekmassage).

Wat kan anders leiden tot een toename van prolactine: antidepressiva, amfetaminen, oestrogenen, neuroleptica, narcotische opiaatmedicijnen.

Prolactine kan worden geproduceerd in grote hoeveelheden pathologieën hypofyse (prolactinoom meningioom, cyste hersenen enz.), Ziekten van de hypothalamus (germinomen, sarcoïdose, tuberculose, blootstelling aan straling, enz. N) en andere ziekten (ave. Cirrose, estrogenprodutsiruyuschie tumor , primaire hypothyreoïdie, idiopathische hyperprolactinemie)

Symptomen van toenemende prolactine

• Onvruchtbaarheid door gebrek aan ovulatie, miskraam in vroege stadia (tot 10 weken);
• Overtredingen van de menstruatiecyclus (amenorroe, oligomenorroe). Zeer vaak veroorzaakt verhoogde prolactine bij vrouwen een zeldzaam voorkomen van menstruatie of hun afwezigheid. Amenorroe komt vaak voor na de operatie, de bevalling, na de afschaffing van orale anticonceptiva en bij het begin van seksuele activiteit;
• Galactorrhea – de afscheiding van melk uit de tepels. Hoe langer het verloop van de ziekte, des te minder precipitatie wordt waargenomen. Het kan een vrij lange periode duren. Er zijn drie stadia in de ontwikkeling van galactorroe: de eerste – enkele druppels bij het samendrukken van de tepel, de tweede – overvloedige afgifte tijdens compressie, de derde – spontane scheiding;
• Hirsutisme of acne – overmatige haargroei langs de witte lijn van de buik, op het gezicht, rond de tepels;
• Frigiditeit, gebrek aan orgasme, verminderd libido;
• Gewichtstoename. Prolactine verhoogt de eetlust, daarom worden voedingsstoffen in grote hoeveelheden in het lichaam gedeponeerd;
• Ziekten van de schildklier. Overmatige productie van prolactine beïnvloedt de algemene toestand van de hormonale achtergrond, respectievelijk, de werking van dit orgaan van het endocriene systeem is ook aangetast. Over het algemeen lijdt het metabolisme in dit geval;
• Osteoporose. Wanneer lactatie optreedt, is er een groot calciumverlies. Prolactine beïnvloedt het metabolisme van dit sporenelement. Calcium is sterk uitloogbaar uit de botten, als gevolg hiervan worden deze laatste erg fragiel;
• Prolactinoom. De norm van prolactine bij vrouwen varieert van 120 tot 500 mIU / l. Het overschot leidt tot een verminderd gezichtsvermogen, geheugenstoornissen. Dit komt door het feit dat de cellen die het hormoon produceren in omvang toenemen en een goedaardige tumor – prolactine vormen. De laatste knijpt de oogzenuwen. De tumor heeft een negatief effect op de functie van het zenuwstelsel. Bij zieke mensen is er een verstoring van de slaap, depressie.

Diagnose met toenemende prolactine

De studie van het niveau van het hormoon is gebaseerd op de bepaling ervan in het bloedserum. Huur het ‘s morgens op een lege maag. De dag ervoor kun je het niet overbelasten en moet je de geslachtsgemeenschap opgeven. Voor een nauwkeurige diagnose wordt driemaal een laboratoriumtest uitgevoerd.

Als er sprake is van een toename (2000 mIU / L), wijst dit op de aanwezigheid van prolactinoom. Een concentratie van meer dan 1500 mIU / l duidt op de noodzaak van dynamische bepaling van hyperprolactinemie.

Ook in het diagnostisch complex is onderzoek van de schildklier inbegrepen.

Vrouwen die lijden aan nierpathologieën moeten testen doorstaan ​​naar het niveau van creatinine. MRI van de hypofyse wordt voorgeschreven met verhoogde prolactine om adenoom uit te sluiten. CT-scans worden ook aanbevolen. De diagnose wordt pas gesteld na het uitsluiten van fysiologische en medicamenteuze redenen.

Normalisatie van prolactineproductie

Bij een fysiologische toename hoeft u geen maatregelen te nemen, aangezien het niveau zichzelf zal herstellen na het verdwijnen van de oorzaak van de stoornis (zwangerschap, bevalling, enz.). Met een pathologische toename handelen ze individueel, afhankelijk van de provocerende factor. Behandeling, in de regel, is complex en omvat het nemen van bepaalde medicijnen.

Gebruik nu verschillende soorten drugs:

• Dopamine-agonisten, omdat het de afscheiding van prolactine onderdrukt (bijvoorbeeld pergolide, bromocriptine);
• cabergoline;
• Hinagolide is een niet -ergodonerend dopaminomimeticum.

Ook bereidingen op basis van plantcomponenten, “Mastodinon”, “Cyclodynon”.

Ze zijn noodzakelijk voor mastodinia, premenstrueel syndroom, goedaardige neoplasmata in de borstklieren en vergelijkbare aandoeningen.

Voor chirurgische ingrepen in het geval dat de tumor in omvang toeneemt, knijpt aangrenzende structuren samen.

Indicaties zijn microadenoma en apoplexie van de hypofyse. Opgemerkt moet worden dat in de helft van de gevallen van de ziekte zijn terugvallen. MRI en CT moeten regelmatig worden uitgevoerd.

Heel vaak veroorzaakt hyperprolactinemie de verschijning van goedaardige neoplasma’s van de baarmoeder en borstklieren. In dit geval hangt de behandeling af van of de vrouw in de toekomst kinderen wil hebben, en ook van de grootte van prolactinoom. Bovendien zijn de meest effectieve geneesmiddelen op dit moment derde-agonisten (bijv. Cabergoline pr.). Bromocriptine is voorgeschreven voor vrouwen die in de toekomst kinderen willen hebben. In de regel wordt chirurgische interventie alleen gebruikt in het geval dat conservatieve medicamenteuze therapie niet effectief is.

Controle van de hormonale achtergrond, met name de productie van prolactine, zou absoluut alle vrouwen moeten zijn – beiden bevallen en heel jong.

Als u de bovenstaande symptomen heeft, moet u naar een arts, een endocrinoloog of een gynaecoloog gaan. Het succes van de behandeling hangt grotendeels af van een tijdige oproep aan de arts.