Hoe je een vechthond uitkiest en opvoedt

Velen kennen dit wrede plezier als hondengevechten. Echt populair in het verleden van vandaag, ze zijn niet erg populair. Eerder werden sommige honden speciaal gefokt om aan dergelijke gevechten deel te nemen. De ideale hond voor de strijd was om onverschrokken te zijn en klaar om tot de laatste adem te vechten, maar tegelijkertijd vriendelijk te blijven voor mensen.

In de overgrote meerderheid van landen zijn hondengevechten bij wet verboden.

Tot op heden zijn de karakteristieke kenmerken van de stenen voor gevechten een massief lichaam, een groot hoofd, een zwaar skelet en goed ontwikkelde spieren.

Niet elke hond met dergelijke parameters kan echter vechten. Veel rassen zijn afgeleid voor geheel andere doeleinden (bescherming, redding, enz.). Het is bijvoorbeeld onmogelijk om een ​​vechthond uit herdersrassen te maken.

De meest populaire waren rassen zoals American pit bull terrier, Staffordshire terrier en bull terrier.

In verschillende landen werden hun rassen gebruikt, dus de lijst met rassen van vechthonden is vrij uitgebreid:

• Akita Inu;
• Engelse Mastiff;
• Argentijnse Great Dane;
• Pakistaanse mastiff, of Bulli Kutta;
• Bordeaux Duitse Dog;
• Pakistaanse Bulldog, of Gul Dong;
• Indiase mastiff, of Gul-terr;
• Kaukasische herdershond;
• Koreaanse Hindi hond;
• Ca de bou;
• Canar-hond of Presa Canario;
• Tibetaanse Mastiff;
• Sharpay;
• Phila braziliro;
• Japanse toza-inu.

Het is vermeldenswaard dat moderne vertegenwoordigers van deze rassen aanhankelijke en gevoelige huisdieren zijn. Dit is vooral te danken aan de eigenaars, want wat ze hen leren, zullen zulke honden zijn.

Rassen en hun kenmerken

Nu is de hond van het ras Staffordshire Terrier wijdverspreid. Ze werden eruit gehaald door een buldog en een terriër te fokken. Dientengevolge kregen we een sterk, moedig dier, energiek, snel en onverschrokken. Krachtig en massief, deze viervoetige vrienden van de mens hebben tegelijkertijd behendigheid en mobiliteit.

Het is vermeldenswaard dat Stafford een hoge drempel van geïrriteerdheid heeft, dat wil zeggen dat ze zichzelf niet in staat stellen om lang uit balans te blijven. Deze eigenschap verandert de hond in een aangename metgezel. Ze zijn in staat om echte bedreigingen te onderscheiden van de vermeende en kunnen de gastheer beschermen zonder speciale training.

Een karakteristiek kenmerk van dit type is koppigheid, maar het interfereert niet met training. Tijdens het fokken heeft dit ras een vriendelijke houding tegenover de mens ingenomen. De normen die een Staffordshire Terrier moet bezitten omvatten evenwicht en goed leervermogen in vergelijking met andere vertegenwoordigers van deze soort.

Een ander fascinerend ras is een Japanse vechthond genaamd Tozein. Zij, net als vele anderen, werd teruggetrokken voor het uitvoeren van veldslagen die al lang werden vereerd in het Land van de Rijzende Zon. Opgemerkt moet worden dat de gevechten hier vrij specifiek is – de populaire vechtkunst sumo heeft zijn stempel op hen gedrukt.

In tegenstelling tot conventionele gevechten met vuile regels, was hier het belangrijkste doel om de vijand op de grond te drukken, zijn immobilisatie een tijdje. En wat het meest interessant is, de agressieve honden, die van plan waren de vijand te bijten en te patchen, werden met geweld buitengesloten van de strijd en voorkomen verdere gevechten.

Desondanks is het temperament van de tozain erg heet, omdat tijdens het fokken van gekruiste lokale en Europese honden – mastiffs, bulldogs, mastiffs, bull terriers, pointer en zelfs St. Bernards. Een competente selectie methode gaf het verwachte resultaat – creëerde een ideale jager-sumoist, sterk en capabel.

Een tozain kan echter een goede wachter en een bewaker worden, maar alleen met de aanwezigheid van een leider. Dat wil zeggen, degenen die besloten hebben om zo’n huisdier te hebben, moeten het trainen en trainen van een huisdier letterlijk hun hobby maken.

Een vechthond opvoeden

Nu willen velen ook een vechtend dier hebben. Deze beslissing moet echter worden overwogen en goed doordacht, omdat ze een speciale aanpak nodig hebben, ondanks het feit dat dergelijke honden niet zullen deelnemen aan gevechten.

Allereerst is het noodzakelijk om het doel van de oprichting van het huisdier te bepalen, om de lijst met rassen te zien. Het tweede belangrijke punt is opvoeding. Zonder de juiste aanpak zal het huisdier van het gezin een bedreiging vormen voor de omringende dieren en mensen, en zelfs voor hun meester.

Als het gezin kleine kinderen heeft, neemt de verantwoordelijkheid voor het temmen van de hond verschillende keren toe. Ervaren, bekwame cynologen beweren dat elke hond veilig is voor het kind, maar dit is alleen als beide goed zijn opgeleid.

Vechthonden hebben speciale toewijding, maar alleen als de eigenaar in staat was gezag van zijn afdeling te krijgen. Tegelijkertijd moet hij voortdurend zijn superioriteit ten opzichte van andere leden van het gezin aantonen. Maar we moeten niet vergeten: ondanks de toewijding en gehoorzaamheid van het dier, kan het nooit met het kind alleen worden gelaten.

Iemand die besloot om te gaan vechten met honden moet zich laten leiden door de regel – een strikte en strikte behandeling ervan. Als er niet genoeg tijd is om te trainen, is het beter om deze onderneming te verlaten, omdat dergelijke huisdieren constante training en lessen nodig hebben. Het gebrek aan training kan zich uiten in de ongemotiveerde agressie van dieren.

De eigenaar moet voortdurend respect en autoriteit in de ogen van het huisdier handhaven. Andere familieleden moeten laten zien wat haar te wachten staat en ze bevindt zich helemaal onderaan de hiërarchische stappen. De overweldigende meerderheid van de cynologen zegt dat de optimale methode om te trainen in het bestrijden van rassen een kreet, een verheven stem en zelfs een lijfstraf is.

Dat wil zeggen, het komt allemaal neer op het tonen van het dier “Ik ben de meester, je bent maar een hond“. Andere methoden voor het trainen van een vechthond nemen niet zo goed waar, dus deze optie is de enige waar.

Daarnaast is het nodig om kennis te maken met de psychologie van dieren van deze soort. Het is vermeldenswaard dat ze geen geluid tolereren. Dit geldt niet voor geschreeuw om een ​​huisdier, maar voor verhoogde tonen tijdens een familiegesprek. Dergelijke momenten kunnen ook een aanval van agressie uitlokken, dus het wordt aanbevolen om de relatie te achterhalen van de hond.

Een goede manier van opvoeden is om het bot van de pup af te halen. Eerst moet je het aan hem geven en dan oppakken. Hij moet zich echter niet verzetten.

Als de pup alles goed heeft gedaan, wordt de behandeling hem permanent gegeven. Maar wanneer het dier schommelt, gromt, geen bot geeft en blijk geeft van ongehoorzaamheid, stelt de meester het verkeerd voor.

Als er problemen zijn met de opvoeding, als een persoon ze zelf niet aankan, moet men zich wenden tot professionele filmologen voor training. Als een terriër, en een ander zal worden opgeleid door een specialist volgens de eisen van de gastheer.

Maar ondanks goed gedrag, uitvoering van commando’s en educatie, moet een persoon zich bewust zijn van voorzorgsmaatregelen. Laat het dier nooit uit de leiband en verwijder de snuit terwijl je op straat bent. Paddocking zou voor dit doel op speciaal daarvoor aangewezen plaatsen moeten plaatsvinden.