Infekcje dróg moczowych (ZUM) należą do najczęstszych chorób u dzieci poniżej pierwszego roku życia, ustępując jedynie chorobom górnych dróg oddechowych. Szeroka częstość występowania jest spowodowana trudnościami w rozpoznaniu i objawami występującymi w wielu chorobach. Objawy choroby nie zawsze są charakterystyczne dla porażki układu moczowego, różnią się od gorączki do naruszeń przewodu pokarmowego.
W przypadku braku leczenia, zapalenie postępuje szybko, powikłane miąższem nerkowym, zmarszczkami nerek, sepsą, nadciśnieniem tętniczym i przewlekłą niewydolnością nerek.
Contents
Przyczyny choroby
Warto zauważyć, że zapalenie występuje częściej u dziewcząt. Wynika to z anatomicznych cech: bliskości pochwy, jelit, krótkiej cewki moczowej. Wpływ wywierają choroby ginekologiczne (zapalenie sromu i pochwy, zapalenie sromu).
Większość dziewcząt choruje w wieku 3-4 lat. Chłopcy są bardziej podatni na infekcje w okresie niemowlęcym, a przyczyną, z reguły, jest jakakolwiek wrodzona anomalia układu moczowo-płciowego. U niemowląt może dojść do zapalenia dróg moczowych z powodu niewłaściwego stosowania pieluszek i nieprzestrzegania zasad higieny.
Infekcja może przenikać ciało na trzy sposoby:
- Wznoszenie się – bezpośrednio przez cewkę moczową, wpływające na pęcherz moczowy, a następnie na nerki;
- Hematogenny – z powodu furunculosis, sepsis, bakteryjne zapalenie wsierdzia;
- Lymphogenous – z wielu zlokalizowanych narządów, poprzez sieć naczyń limfatycznych układu moczowo-płciowego i jelit.
Najczęściej infekcja wnika na ścieżkę rosnącą, a mikroorganizmy jelit są najczęstszą przyczyną ZUM. Często testy wykazują obecność proteus, klebsiella, enterococci, nieco rzadziej – paciorkowce, gronkowce i stowarzyszenia drobnoustrojów.
Uszkodzenia mikrobiologiczne są podzielone na dolne infekcje (zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza moczowego) i górne (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego) dróg moczowych. Zarówno zapalenie nerek, jak i infekcje dróg moczowych u dzieci w medycynie nazywa się jednym terminem – “zakażenie układu moczowego“, Ponieważ szybko rozprzestrzenia się przez system, a jego lokalizacja nie może być dokładnie określona.
Istnieje wiele czynników, które wywołują podrażnienie błony śluzowej układu moczowego w wyniku stagnacji i zatrzymania moczu:
- Anomalie w budowie układu rozrodczego u dzieci, na przykład, zrosty warg sromowych u dziewcząt, stulejki u chłopców;
- Wrodzone patologie układu moczowego, guzów, kamieni, odpływu pęcherzowo-moczowodowego;
- Zaburzenia neurologiczne, którym towarzyszą zaburzenia czynnościowe oddawania moczu;
- Dochłodzenie;
- Naruszenia procesów metabolicznych;
- Nieprzestrzeganie higieny osobistej;
- Infekcje sąsiednich narządów, inwazja robaków.
Objawy z powodu zapalenia dróg moczowych
Obraz kliniczny zależy od wieku dziecka, lokalizacji patologii i nasilenia jej przebiegu, na przykład z zapaleniem pęcherza moczowego wyrażanym przez objawy miejscowe (zaburzenia moczu), częstym, bolesnym oddawaniem moczu z niewielkimi porcjami moczu. Występuje ból w okolicy nadłonowej. Sam mocz staje się mętny. Niemowlęta mogą mieć opóźnienie w oddawaniu moczu, a starsze dzieci mogą cierpieć na nietrzymanie moczu.
Wraz z postępem patologii i uszkodzeniem nerek rozwija się odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie miednicy z połączonego organu. Objawy choroby obejmują: gorączkę, dreszcze, letarg, bladą skórę, ból głowy, utratę apetytu, nudności, wymioty, bóle brzucha i dolną część pleców.
Takie objawy zapalenia nerek i dróg moczowych często prowadzą do błędnej diagnozy i niewłaściwego leczenia. Dlatego dzieci z wysoką gorączką i niejasnym odurzaniem muszą zdać testy moczu.
Jeśli podejrzewasz infekcję dróg moczowych, przeprowadza się kompleksowe badanie. Aby określić jego ciężkość i nasilenie, wymagane jest kliniczne badanie krwi. W zależności od liczby leukocytów, ESR, poziomu białek ostrej fazy i innych substancji, wyciągnięto wniosek.
W moczu z reguły znajduje się białko, leukocyty, a czasem erytrocyty. Ponadto zapalenie wymaga bakteryjnej hodowli moczu, aby zidentyfikować czynnik powodujący zakażenie i określić jego wrażliwość na antybiotyki. Aby analiza była dokładna, należy prawidłowo pobrać mocz po umyciu dziecka. Zbierana jest tylko średnia porcja moczu.
Zapalenie dróg moczowych u dzieci wymaga amerykańskich. Jest to konieczne, aby ocenić stan nerek. Aby określić przyczynę zaburzeń odpływu moczu w nawrotu choroby (nawrotów) może wymagać nieprzepuszczalny dla promieni rentgenowskich badań – mikcji cystografia (dla chłopców w pierwszej choroby dla dziewcząt – w ciągu sekundy), wydalniczy urografii (stałe odmiedniczkowe zapalenie nerek).
Środki te są przeprowadzane tylko w stanie remisji. Badanie ultrasonograficzne i urografia pozwolą ustalić przyczyny zaburzeń odpływu, anomalię rozwoju narządów, cystografię – niedrożność dopęcherzową, odpływ pęcherzowo-moczowodowy.
Leczenie zapalenia dróg moczowych u dzieci
Terapia składa się z szeregu działań, wybranych indywidualnie. Dziecko z zapaleniem pęcherza może być leczone w domu, u dziecka z odmiedniczkowym zapaleniem nerek tylko w szpitalu. Dzieci poniżej 2 roku życia są zawsze hospitalizowane, ponieważ potrzebują terapii infuzyjnej i pozajelitowego podawania antybiotyków.
Gorączka i silny zespół bólowy wymagają przestrzegania leżenia w łóżku. Aby zmniejszyć obciążenie błon śluzowych i kanalików nerkowych, leczenie obejmuje dietę. Zaleca się ułamkową moc. Gdy czynność nerek jest ograniczona, płyn i sól są ograniczone.
Menu powinno składać się z pokarmów białkowo-roślinnych, produktów mlecznych. Całkowicie eliminuj kwaśne, smażone, ostre, ograniczaj owoce, warzywa zawierające dużo kwasu (granaty, kiwi, cytrusy, pomidory, winogrona, papryka, kapusta kiszona i ogórki konserwowe).
Po złożeniu bolesnego zespołu pojawia się obfity napój. Środek ten jest niezbędny do poprawy funkcjonowania nerek, ponieważ mocz powoduje ich podrażnienie. Picie pozwala usunąć z organizmu bakterie i produkty ich funkcji życiowych. Może to być woda mineralna lekko alkaliczna, sok żurawinowy lub sok.
Antybiotyki są głównym lekarstwem na zapalenie dróg moczowych. Lek jest wybrany na podstawie czynnika sprawczego choroby, jej wrażliwości na leki z tej serii. Odgrywa się rola i indywidualne cechy dziecka.
Środek nie powinien być nefrotoksyczny. Do czasu uzyskania wyników hodowli bakteryjnej moczu zaleca się stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania: cefalosporyny, karbapenemy, chronione penicyliny i aminoglikozydy.
Przebieg przyjmowania zapalenia pęcherza moczowego – nie mniej niż tydzień, z odmiedniczkowym zapaleniem nerek – co najmniej 2 tygodnie. Po zakończeniu przeprowadzany jest test moczu. Terapię można uzupełniać uroantiseptiką. Probiotyki są przepisywane w celu zapobiegania biegunce.
Jako środek zapobiegawczy stosowany leków ziołowych. Opłaty są sprawdzone, w tym pokrzywy, liści, żurawiny, ziele dziurawca, dzikiej róży, rumianek kwiaty, kukurydza jedwabiu, krwawnik, jagód jałowca. Rośliny te wyeliminować objawy stanu zapalnego i mają właściwości moczopędne.
Zespół bólowy jest zatrzymywany przez leki przeciwskurczowe. W celu wzmocnienia antybiotykoterapii stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Częsty nawrót wymaga tak zwanego leczenia miejscowego.
Wchłanianie leków do jamy pęcherza moczowego przez cewnik. Środki wybiera się na podstawie postaci choroby: antyseptyków, antybiotyków, substancji, które mają działanie regeneracyjne i kauteryzujące. Leczenie przewlekłego zapalenia pęcherza obejmuje miary fizjoterapii.
W przypadku wykrycia nieprawidłowości w rozwoju układu moczowego konieczne jest skonsultowanie się z urologiem w sprawie interwencji chirurgicznej. Po pierwszym epizodzie choroby lekarze muszą być monitorowani, ponieważ prawdopodobieństwo nawrotu jest wysokie, co ponadto często występuje bezobjawowo i stanowi wielkie zagrożenie dla zdrowia dziecka.
Konieczne jest regularne przeprowadzanie analizy moczu. Jeśli nawroty są nieobecne przez 5 lat, nie występują nieprawidłowości w układzie moczowym, nerki dobrze spełniają swoje funkcje, a następnie dziecko zostaje usunięte z przychodni.
No Comments