Sarkazm: upokorzenie, zło wyśmiewanie czy czarny humor?

Sarkazm jest niezmiennie związany z kpiną. Jest to zdolność do ujawniania niedociągnięć za pomocą negatywnego osądu, czasami dość trudnego. Wyróżniające cechy sarkazmu to ostrość i bezwzględność, ekspresja nienawiści. Jeśli humorysta delikatnie ujawnia wady, sympatię i współczucie, sarkastyczny człowiek nie stara się zmiękczać słów, które mogą zranić boleśnie.

Kiedy zaczęła się zła kpina?

Nie wiadomo, kiedy po raz pierwszy uświadomił sobie, jak bardzo możliwe jest upokorzenie przeciwnika za pomocą słów. Ale przez długi czas definicja “Sarkazm” jest nierozerwalnie związane z satyrą polityczną. Starożytni pisarze satyryczni doskonale rozumieli znaczenie sarkastycznego drwiny i wykorzystywali ją jako ulubioną metodę ujawniania wady społeczeństwa i jednostek.

Znaczenie sarkastycznych słów nie straciło znaczenia we współczesnym świecie. Szczególnie ostro przejawia się ironią losu w publicystyce, sztuce oratoryjnej, debacie politycznej.

Wśród klasycznych przykładów można wymienić słowa J. Swifta dla opinii publicznej Anglii, dzieła Rabelais, broszury Woltera, ośmieszanie Kościoła i jego ministrów.

Określ, co to sarkazm, możesz już dosłownie przetłumaczyć grecki. Dosłownie oznacza to wyrażenie “Łzawienie mięsa”. Rzeczywiście, drobno przebitej szpilki do włosów może faktycznie oderwać się od zewnętrznego samopoczucia, zmiażdżyć przeciwnika, całkowicie zniszczyć go w oczach społeczeństwa.

Według ich rodzaju sarkazm dzieli się na oczywisty i zawoalowany. Ten ostatni charakteryzuje się tym, że aby ocenić jego powagę, konieczne jest posiadanie ukrytych informacji. Warto jednak pamiętać, że broń werbalna stanie się absolutnie bezużyteczna, jeśli osoba, wobec której kierowane są uwagi kaustyczne, nie ma głębokiego umysłu. A jeśli wróg, na odwrót, ma wystarczającą wprawę, możesz przegrać bitwę i stać się obiektem złych wyśmiewów przez długi czas.

Sarkazm i ironia: cechy szczególne

Często ludzie są zdezorientowani, co oznacza sarkazm, a to – ironia. Ironiczne wyrażenia są w zasadzie słodkimi dowcipami, zaprojektowanymi w formie komplementu, który przynosi ludziom ukrytą kpinę. Sztuka ironii, odziana w spiczastą uwagę, wywołuje śmiech. Sarkastyczny osąd jest sarkastyczny i nie wywołuje radości.

Ironia demonstruje stosunek do sytuacji lub charakteru, podkreślając absurdalność sytuacji. Sarkazm jest nieodłącznie związany z ostrą krytyką, która powoduje publiczne potępienie.

Można sformułować kilka charakterystycznych cech, niż ironia różni się od sarkazmu:

• ironia – ukryta negatywna ocena czynu lub cech;
• sarkazm – prawie nieobjęty alegorią, oskarżenie wyraża się w maksymalnym stopniu;
• ironia implikuje kpinę, skazaną pozytywnie;
• sarkazm jest zawsze pejoratywny;
• ironia jest elementem komicznego kierunku, często używanym w mowie ustnej i dziełach sztuki;
• sarkazm – ostry satyryczny kierunek, używany jako denuncjacja w oratoryjnych przemówieniach, ulotki o znaczeniu politycznym i społecznym.

Jeśli ironia może być opisana jako lekki żart wypełniony specjalnym tonem, sarkazm jest ostrą kpiną, często maskującą plugawy język.

Czy powinienem uczyć się sarkazmu?

Czy są sposoby na poznanie sarkazmu?

Osoba, o zróżnicowanym rozwoju, z doskonałym poczuciem humoru, może w razie potrzeby opanować tę sztukę. Po prostu to jest potrzebne?

Oczywiście, jeśli ma to na celu zbudowanie kariery politycznej, połączenie życia z dziennikarstwem, umiejętność sarkastycznego spojrzenia na stan rzeczy stanie się użyteczna.

Ale w codziennym życiu takie zachowanie może prowadzić do nieporozumień.

Możesz łatwo stracić przyjaciół, oderwać się od swoich bliskich, wypełniając swoją wypowiedź żartobliwą drwiną. Ironiczna osoba, która posiada sztukę miękkich dowcipów, w każdej firmie będzie dowcipem.

Ale niewielu ludzi będzie chciało komunikować się z kimś, kto nie jest w stanie powstrzymać gniewu i irytacji, otwarcie upokarzając innych.