Morganatic-huwelijk: een mooie naam voor een misalliance in een liefdesalliantie

Morganatic huwelijk is een officiële unie, afgesloten door een persoon van koninklijke of andere hoge titel, met een gewone burger, i. een persoon die niet tot de adel behoort. Waar precies deze combinatie plaatsvond, weten historici tot op de dag van vandaag niet. De specificiteit is echter bekend bij iedereen die bekend is met dit concept.

Wat is de essentie van de unie?

De essentie van een morganatisch huwelijk is dat, ongeacht het officiële huwelijk, het gewone, d.w.z. een persoon die in dit paar geen nobele afkomst heeft, ervaart hem niet van zijn echtgenoot.

Kinderen die in een dergelijk paar zijn geboren, zijn ook beroofd van alle privileges van de adel en van elke titel, die alleen maar koninklijk bloed erven.

Het concept van een morganatisch huwelijk verscheen met een reden. En bovendien – tussen de 18e en de 19e eeuw was het wetgevend, omdat het in deze periode was “mode“Over de misallianties. De erfgenamen van de tronen zochten in toenemende mate een paar bij hun onderdanen. Het huwelijk van de marathanen kwam voor het eerst tot uiting in de wetten van de Duitstalige landen, vandaar, volgens wetenschappers en historici, en de naam ervan (van het Duitse woord “Morgengabe“- een ochtendgeschenk aan de bruid).

In het Russische rijk was de wet op het verbod op misaliteiten nog wreder: vorsten en leden van koninklijke huizen konden een alliantie sluiten met alleen gelijken; anders werden zij beroofd van het recht om de troon te erven. Tegenwoordig blijft zo’n concept als een morganatisch huwelijk een overblijfsel uit het verleden. Maar zelfs nu is zijn nalatigheid terug te voeren op praktijken als een huwelijkscontract.

Morganatic huwelijken in het Russische rijk

We hebben vastgesteld wat het morganatische huwelijk inhoudt. Maar het is veel interessanter om naar een echt verhaal te kijken, om te begrijpen wie precies een voorbeeld kan worden van zo’n misalliance, als een nobel persoon. Ongelijke banden werden door veel vorsten uitgeoefend, maar sommigen werden alle discriminatie tegen deze achtergrond gespaard. Het eerste voorbeeld is Peter I. Sommige historici noemen de facto het morganatische huwelijk van Peter I met Catherine of Savron.

Echter, de tsaar is de koning, om te doen wat hij wil. Daarom, op verzoek van Zijne Majesteit “outdoor veld“De vrouw van Martha Skavronska”is geëvolueerd“Aan keizerin Catherine I. Trouwens, kinderen die in deze unie geboren zijn, zelfs onwettig zijn, hebben alle titels en privileges van de vader geërfd”rassen “. En daarom, om dit huwelijk morganatisch te noemen, kan alleen maar formeel zijn, maar als een voorbeeld is het ideaal.

Naar de verhalen “prinsessen en varkenshoeders“Kan worden toegeschreven en de vereniging van de dochter van het bovengenoemde echtpaar – Elizabeth I. Haar romance met Alexei Razumovsky was een vrij officieel karakter, totdat de documenten over geïnstitutionaliseerde relaties met Elizabeth I niet door Razumovsky zelf waren vernietigd. Het is waar dat deze vernietiging plaatsvond niet door de wil van de tweede, maar door het privéverzoek van Catherine II.

Catherine II zelf, in haar favorieten, was Grigory Potemkin, die ook niet de erfgenaam van de troon was. Hun alliantie werd echter officieel en bekend.

Een eeuw later, in 1854, werd de erfgename van Nicholas I heimelijk geassocieerd met een huwelijkse unie met graaf Grigori Stroganov. Twee kinderen die in dit huwelijk zijn geboren, hadden de titel van graaf Stroganovs. De vakbond zelf werd niet officieel erkend.

Maar bovenal “onderscheidde zichzelf“In amoureuze avonturen, groothertog Nikolai Konstantinovich, de kleinzoon van Nicholas I en de neef van de toekomstige keizer Alexander II. Hij werd verliefd op de Franse courtisane, omwille waarvan hij het juweel van Alexandra Iosifovna stal.

Diefstal van een diamant, zoals hijzelf “vreselijke vereniging“Werd beschouwd als een psychische aandoening, waardoor Nikolai Konstantinovitsj werd geïsoleerd, geëxcommuniceerd, verstoken van alle titels en zelfs verbannen naar het zuiden van het rijk. In ballingschap, overwoekerd jeugdig maximalisme, Nikolai Konstantinovich, trouwde officieel met Nadezhda Dreyer. Ze hadden twee kinderen. Het officiële huwelijk werd echter niet erkend, net als de verstandigheid van Nikolai Konstantinovich.

Het meest geheim onder de morganatische huwelijken van de Romanovs is het herkennen van:

• Unie van keizerin Elizaveta Petrovna met Alexei Razumovsky;
• Unie van keizerin Catherine II met Grigory Potemkin;
• Unie van Prins Alexei Alexandrovich met Alexandra Zhukovskaya.

Geen van deze vakbonden is bevestigd en formeel worden ze beschouwd als geruchten. Kinderen die zijn geboren in deze paren Romanovs worden beschouwd “toegeschreven“.

Maria Fyodorovna en haar morganatische unie

Het huwelijk van de keizerin Maria Feodorovna in Morganat gebeurde in Abchazië. Haar uitverkorene was de Abchazische prins Chachba George. In het begin waren deze relaties bedekt met een sluier van geheimhouding. Maria was een weduwe en daarom vond deze verbintenis al op vrij volwassen leeftijd plaats.

Niemand durfde te spreken en aan te nemen over een paar: sommige dacht dat sijpelt in de samenleving nieuws roddels, anderen – leugens en laster, en nog anderen voelde gewoon onwaardig Maria Feodorovna, waarvan de monarchale en huwelijksleven was eerder ongeschonden te bespreken. Niettemin begon het thema van de relatie tussen Maria en George te worden besproken – eerst schuchter en schuchter, en vervolgens openlijk en volhardend.

En inderdaad, in een kleine plaats Abas-Tuman, bouwde de koninklijke familie een paleis. Hij was niet al te groot en pompeus en was eerder bedoeld als recreatie dan als permanent verblijf. De keizerlijke zoon George Alexandrovich leed aan een chronische longaandoening en de genezers adviseerden hem om tijd te spenderen aan de genezende berglucht.

Georgy Romanov woonde hier bijna constant, en de belangrijkste en meest frequente bezoeker van hem was natuurlijk zijn moeder – Maria Feodorovna. Georgy Chachba, die als gouverneur van de regio Tiflis fungeerde, zou de bezoekers van het koninklijk huis ontmoeten en hen een lege ontvangst, bescherming en comfort bieden. De prins nam ook deel aan de bouw van het keizerlijke huis. Alle werkzaamheden aan de inrichting van het kleine paleis werden onder zijn leiding uitgevoerd.

Het bezit van natuurlijk charisma, kunstenaarschap en humor, Prins Chachba was een prachtige, interessante en glorieuze gesprekspartner. Maria Feodorovna, die haar zoon bezoekt, nam periodiek contact met hem op en voerde allerlei discussies. De keizerin en de prins waren edelen.

Bovendien viel hun visie op de regering, de staatsstructuur en de belangen van anderen bijna volledig samen. Chachba was zeer opgeleid, gaf advies aan Maria en steunde hem in verantwoordelijke staatszaken, dankzij zijn rijke dagelijkse en administratieve ervaring.

In 1897 sterven Maria Feodorovna’s moeder en zijn geliefde zoon Georgy – dezelfde die constant in het Abchazische paleis was. In hetzelfde jaar nodigt ze Chachba uit om voor het gerecht te dienen. In deze moeilijke tijd wordt hij voor haar persoonlijke steun en steun, neemt het hof op een hoge positie en wordt Mary de morganistische echtgenoot.

Morganatic Union of Alexander II

Het marathatische huwelijk van keizer Alexander II werd de laatste in de geschiedenis van het keizerlijke Rusland. Hij was de meest schandalige en sensationele van alle voorgaande. Een reeks uitbarstingen begon met de geboorte van prinses Catherine Dolgoruky, de eerstgeborene van Alexander II. Toen waren de geliefden nog niet in een morganatische unie. Een jaar later hadden ze een dochter, die “brandstof toegevoegd aan het vuur“Van algemene verontwaardiging.

Ten slotte was het hoogtepunt de migratie van de hofdame Dolgorukaya dichter bij de keizer. Hij beval haar en de kinderen om drie grote kamers direct boven hun kamers te nemen. En dit gebeurde zonder verhulling, en de appartementen van de geliefden moesten door een lift worden verbonden. Familie en de maatschappij hebben dit huwelijk niet gesteund, maar het heeft plaatsgevonden.

Het vechten tegen de pijlen van de Cupido is altijd moeilijk, schandalig en bloederig geweest. Gelukkig leven we in een andere, moderne samenleving, en vooroordelen als mesallianties zijn ons vreemd (nou ja, of bijna buitenaards). Morganic-huwelijken in de geschiedenis zijn, zoals u kunt zien, helemaal niet ongewoon.

Misschien waren het degenen die mensen leerde dat het veel moeilijker is om tegen de liefde in te gaan dan tegen hun eigen principes en overtuigingen. En, vooral, onder de “ongelijk“Vakbonden waren praktisch niet waargenomen echtscheidingen. In die huwelijken die werden gesloten in verband met gelijkmoedigheid, is de situatie precies het tegenovergestelde. Het is niet moeilijk om te raden wat dit betekent.

En laat “ervaring“De geschiedenis wordt een wijs voorbeeld voor u in het leven van vandaag!