Zapach amoniaku w nosie: najczęstsze przyczyny jego pojawienia się

Pojawienie się dziwnego zapachu w nosie może być objawem różnych chorób. Stan ten występuje sporadycznie, ale dostarcza nieprzyjemne odczucia zarówno otoczeniu, jak i samemu pacjentowi. Praktycznie we wszystkich przypadkach jego wystąpienia należy skonsultować się z lekarzem i przeprowadzić diagnostykę.

Zapach amoniaku: mechanizm występowania w nosie

Kiedy układ odpornościowy nie poradzi sobie z wpływem patogenów, zaczynają one mnożyć się aktywniej, wywołując wydzielanie ropy. Rezultatem jest nieprzyjemny zapach.

Złe zapachy to nie tylko ropne wydzieliny, ale także suche skorupy, które pokrywają błonę śluzową nosa w niektórych chorobach. Kiedy zjawisko to jest zauważane tylko przez samego pacjenta, a inne – nie, może nastąpić naruszenie węchu.

Przyczyny pojawienia się zapachu amoniaku w nosie mogą ukryć się w wielu patologiach, które są warunkowo podzielone na 3 grupy:

• Dla kogo nieprzyjemne uczucie jest głównym objawem;
• Choroby nosogardła, któremu towarzyszy to zjawisko tylko w wielu przypadkach;
• Patologia innych narządów i układów.

Ten znak może wskazywać na upadek do nosa obcego ciała. Warto jednak zauważyć, że zjawisko to nie zawsze wskazuje na patologię dróg oddechowych. Dość często zapach amoniaku występuje w procesach zapalnych innych układów.

Czym jest ozen?

Ta patologia wpływa na błonę śluzową nosa, a wraz z postępem – chrząstkę i kości. Medycyna nie można jeszcze nazwać dokładnych przyczyn tej choroby, ale są predysponowani do niego ludzi z niedorozwojem z zatok czołowych, nadmiernie szerokich skrzydeł nosa i rozbudowany przód czaszki.

Ryzyko wzrasta z powodu niedożywienia, życia w niehigienicznych warunkach, zwyrodnienia błony śluzowej nosa, które rozpada się w wyniku takiego procesu.

Ozena jest eliminowana metodami konserwatywnymi, na przykład wyznaczanie świec i tamponów, płukanie. Często pacjenci potrzebują operacji, aby skorygować kształt nosa. W ten sposób funkcje oddechowe są całkowicie zapisane, ale występuje ciągła suchość. W rezultacie występują strupy, które wywołują nieprzyjemny zapach. Kiedy choroba rozprzestrzenia się, dotyczy ona krtani i ucha środkowego.

Zapach amoniaku pojawia się w nosie i przy takich chorobach, jak: osłabienie, alergie, zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa. Parosmia to schorzenie charakteryzujące się naruszeniem węchu spowodowanego różnymi patologiami dróg oddechowych. W tym przypadku osoba pachnie amoniakiem lub innym ostrym, ale ludzie wokół niego tego nie czują.

Przyczyny niezwiązane z układem oddechowym

Objaw ten charakteryzuje się zaburzeniami w funkcjonowaniu układu hormonalnego i trawiennego. Cukrzyca w ciężkiej postaci, choroba nerek prowadzi do zmian w metabolizmie, co z kolei powoduje nieprzyjemne zapachy.

Porywa zapach amoniaku (obserwowany w nosie z pewną okresowością) i tych, którzy mają silną aktywność fizyczną. Szczególnie często występuje u osób uprawiających sport, ale jednocześnie jest niedożywionych lub przestrzega ścisłej diety. Ten stan jest spowodowany uwalnianiem amoniaku w rozszczepianiu tkanek tłuszczowych.

Niezwykłe wrażenie może towarzyszyć i żyjących w trudnych warunkach (ave. Pleśni w mieszkaniu), często cierpią z powodu alergii, ma wrodzone lub nabyte form dewiacji jamy nosowej.

Przewlekła niewydolność nerek (CRF) i zapach amoniaku

Przyczyny tego zjawiska są często ukrywane w rozwoju tak poważnej patologii. CRF charakteryzuje się śmiercią tkanki nerkowej. Takie patologiczne zmiany prowadzą do zakłócenia pracy całego organizmu.

CRF powoduje kamicy moczowej, nowotwór dróg oddechowych, odmiedniczkowe zapalenie nerek, choroby metaboliczne (cukrzycę, amyloidoza, dny), zaburzenia naczyniowe (miażdżycę tętnic, nadciśnienie), i chorób dziedzicznych.

Wraz z wpływem czynników negatywnych zmniejsza się liczba funkcjonujących tkanek nerek. W rezultacie wzrasta poziom mocznika i kreatyniny – azotowych produktów rozkładu białek. Ponieważ nerki nie są w stanie całkowicie je usunąć, są eliminowane innymi drogami. W przeważającej większości dotyczy to płuc i śluzowatego GIT, nie przeznaczonych do takich obciążeń.

W przyszłości rozwija się mocznica – zatrucie własnego ciała. Człowiek zaczyna odczuwać odrazę do mięsa, cierpi na nudności, które mogą powodować wymioty, ciągłe pragnienia, bóle mięśni i stawów, skurcze.

Wyraźną oznaką zaburzenia jest żółtawa tonacja skóry i zapach amoniaku podczas oddychania. W tym przypadku ilość wydalonego moczu jest znacznie zmniejszona. Nawet przy użyciu diuretyków rozwija się obrzęk, zachodzi nierównowaga elektrolitów i wzrasta ciśnienie. Niewydolność nerek prowadzi do rozwoju niedokrwistości i dny moczanowej, zwiększa stężenie lipidów we krwi.

Również zaburzona jest wymiana fosforu, wapnia i glukozy, funkcje gonad. W związku z tym konieczne jest przeszczepienie nerki lub regularna hemodializa.

Jeśli wystąpiło nieprzyjemne odczucie związane z nietypowym zapachem i występują zaburzenia układu moczowego, konieczne jest przeprowadzenie biochemicznej analizy krwi i moczu. Stosuje się urografię i ultradźwięki.

Zapach amoniaku

Gdy konieczna jest diagnoza przewlekłej niewydolności nerek, dieta polegająca na ograniczaniu soli i białka. Wyklucz użycie narkotyków toksycznych dla nerek. Istnieje terapia eliminująca zaburzenia metaboliczne, choroby, które pogarszają przewlekłą niewydolność nerek. W ciężkich przypadkach wykonuje się przeszczep lub hemodializę.

Przede wszystkim zaleca się konsultację z terapeutą. On, na podstawie otrzymanej anamnezy i wyników badań, da kierunek wąskim ekspertom. Aby zidentyfikować przyczynę nieprzyjemnego zapachu, konieczne może być przeprowadzenie kilku rodzajów badań.

Na przykład można zalecić tomografię komputerową zatok przynosowych lub badanie endoskopowe. Ponadto, wysiew z nosa jest podejmowany w celu ustalenia, czy jakakolwiek infekcja jest przyczyną tego zjawiska.

Leczenie może być zachowawcze i chirurgiczne. Pierwszy obejmuje przyjmowanie pewnych leków, preparatów do mycia jamy nosowej i inhalacji. Ponadto leki są stosowane w celu wyeliminowania pierwotnej przyczyny zapachu.

Niektóre choroby, a także ich powikłania, mogą wymagać leczenia chirurgicznego. Niemal zawsze operacje są przepisywane w skrzywie przegrody, kiedy to właśnie zaburzenie stało się przyczyną procesu zapalnego.