Młodzieńcze Cellulit szczeniąt: przyczyny, objawy, leczenie

Młodzieńczy cellulit – dość rzadka patologia – idiopatyczna postać zapalenia paniculitis, występująca głównie u młodych osób. Choroba ta jest również określana jako młodzieńcza pioderma, oczyszczanie szczeniąt, młodzieńcze sterylne ziarniniakowe zapalenie węzłów chłonnych i zapalenie skóry.

Przyczyny młodocianego zapalenia tkanki łącznej u szczeniąt

Niestety eksperci w dziedzinie weterynarii nadal nie potrafią określić, co prowokuje. Istnieje jednak hipoteza, że ​​choroba wiąże się z dysfunkcją układu odpornościowego, ponieważ patologia dobrze odpowiada na leczenie kortykosteroidami.

Ponadto eksperci ujawnili predyspozycje rasy, czyli czynniki sprawcze obejmują dziedziczny (genetyczny) element przyczynowy. Ponadto składniki szczepionek są również uważane za wyzwalające odpowiedź immunologiczną.

Objawy młodzieńczego cellulitu u szczeniąt

Na ogół patologia objawia się u młodych osób w wieku od 3 tygodni do 6 miesięcy. Wrodzone predyspozycje odnotowuje się w takich rasach psów jak Golden Retriever, Jamnik, Labrador Retriever, Beagle, Golden Setter, Pointer. W jednym miocie tylko jeden szczeniak może być chory lub kilka naraz.

Pierwszą oznaką rozwoju patologii jest obrzęk w okolicy kufy, w szczególności na wargach i powiekach.
Lekarz podczas badania fizykalnego ujawnia charakterystyczny wzrost węzłów chłonnych zlokalizowanych pod szczęką.

Patologia postępuje dość szybko i ostro – po 24-48 godzinach od pojawienia się pierwszych oznak na skórze powstają grudki i krosty, a także postępujące przetoki.

Późniejsze zmiany grudkowe, w ich miejsce powstają skorupy. U szczytu rozwoju choroby wysypki zlokalizowane są na takich częściach ciała, jak powieki, usta, podbródek, grzbiet nosa, wewnętrzna powierzchnia kanału słuchowego. Zmiany są dość bolesne, ale swędzenie jest słabe.

Istnieje możliwość ropnie węzłach limfatycznych podżuchwowych. Czasami zdarza się, że wysypka nie ograniczają się do części ciała i szybko rozprzestrzeniła się na, zazwyczaj na pniu. Mogą występować ogólnoustrojowe objawy choroby, które zwykle objawiają się gorączką, bólem stawów (aseptyczne ropne zapalenie stawów w jednej czwartej przypadków), anoreksją, depresją, apatią, utratą lub utratą apetytu.

Diagnostyka młodzieńczego cellulitu

Odnosząc się do lekarza, zaleca się cytologiczne badanie laboratoryjne krost. Jego wyniki wskazują na sterylne zapalnie ziarniniakowate, mikroby są ponownie przyłączone.

Przypuszczalna diagnoza opiera się na charakterystycznych cechach klinicznych. Ostatecznym wnioskiem jest dermatogastopatologia (zapalenie szyjno-macicy i zapalenie skóry).

Nieletni cellulit u psów określa się za pomocą następujących środków:

1. Anamneza, badanie zwierzęcia;
2. Laboratoryjne wykluczenie innych stanów patologicznych;
3. Rozmazy-druki-makrofagi, nieodnawialne neutrofile są wykrywane, mikroby są nieobecne;
4. Wykonano biopsję skóry;
5. Badanie kultury na obecność mikroflory.

---

Obowiązkowe różnicowaniu jest przeprowadzane, gdy choroba jest podobny obraz kliniczny z obrzęku naczynioruchowym w postaci elementarnej nużycy wraz z wtórnym ropne zapalenie skóry, negatywnej reakcji preparatów medicamentous, piodermii bakterii.

Leczenie młodocianym lekiem na cellulit u szczeniąt

Lekarze w tym przypadku preferują leki z grupy kortykosteroidów w dawkach immunosupresyjnych. Z reguły prednizolon jest przepisywany przy obliczaniu 2 mg leku na 1 kg masy ciała zwierzęcia, podawanego doustnie raz dziennie.

Leczenie prednizolonem trwa od 1 do 4 tygodni. Czas trwania leczenia kortykosteroidami zależy od stopnia zaniku objawów.

Leczenie młodocianego zapalenia tkanki łącznej u zwierząt domowych trwa do momentu całkowitego złagodzenia objawów. Dzienna dawka pojawiania się objawów remisji stopniowo maleje, aż do całkowitego zaprzestania stosowania leku.

Prednizolon w niektórych przypadkach można zastąpić deksametazonem. Jeśli wystąpi wtórna infekcja, konieczna jest antybiotykoterapia. W takim przypadku należy wyznaczyć cefaleksyn, klawuninian amoksycyliny itp. Bardzo rzadko przepisują leki do stosowania miejscowego. Wynika to z faktu, że szczenięta są znacznie odporne na lokalne kuracje.

Dzięki terminowemu i odpowiedniemu leczeniu zwierzę przerasta tę patologię, to znaczy rokowanie jest korzystne.

Lecz z ciężkim przebiegiem choroby lub przedwczesnym / niewystarczającym leczeniem, istnieje możliwość powikłań, które rozciągają się od tworzenia się blizn po śmierć.