Hyperechogene darm bij de foetus: is er enige reden tot bezorgdheid?

Zwangerschap is een belangrijke fase in het leven van elke vrouw. Dat is de reden waarom het met speciale verantwoordelijkheid noodzakelijk is om de uitvoering van alle aanbevelingen van de arts te benaderen, en vooral – niet om verschillende studies te verwaarlozen. De basisprocedure die de aanstaande moeder regelmatig moet ondergaan, is echografie. Het helpt om te volgen hoe de foetus zich ontwikkelt, op tijd om onvoorziene afwijkingen in de formatie te detecteren. Een van hen is de hyperechoïsche darm van de foetus.

Wat betekent de hyperechoïsche darm?

Om te begrijpen wat deze uitdrukking betekent, zou men zich moeten wenden tot de terminologie van echografie. Echogeniciteit is een concept dat de mate van weefseldichtheid aangeeft die door een echografieapparaat wordt onderzocht. Op het echografisch scherm manifesteert dit zich in de helderheid van het display van bepaalde organen.

Normaal gesproken zouden de darmen van het toekomstige kind hoger moeten zijn qua echogeniciteit dan de lever, nieren of longen, maar lager dan de botten. Als de helderheid van de darm gelijk is aan de helderheid van het foetale botweefsel, wordt er gezegd over de hyperechogeniciteit ervan.

Enquêtes die dergelijke pathologie detecteren, worden alleen in het tweede trimester uitgevoerd. Tot de zestiende week zijn alle gegevens onnauwkeurig en niet-informatief. Hoewel de arts al op dit moment aandacht moet schenken aan het niveau van echogeniciteit van organen, om het probleem in de toekomst niet te missen. Hoe langer de draagtijd waarbij hyperechoïnaliteit werd gedetecteerd, hoe waarschijnlijker de aanwezigheid van abnormaliteiten in de ontwikkeling van de foetus.

Symptomen van pathologie

Naast het getuigenis van echografie, kunnen afwijkingen in de ontwikkeling van de darm in de foetus worden aangegeven door een aantal bijbehorende tekens:

1. schending van de vorming van andere organen van de foetus, evenals de vertraging in de algemene ontwikkeling;
2. de discrepantie tussen de grootte van de toekomstige baby en de parameters die als de norm worden beschouwd;
3. verminderde hoeveelheid vruchtwater;
4. tachycardie in het embryo, gekenmerkt door een verhoogde hartkloppingen (ongeveer tweehonderd slagen per minuut);
5. de aanwezigheid van ernstige misvorming van de foetus – omphalocele – waarbij de organen van de buikholte worden uitgedraaid via de pathologisch uitgebreide navelstreng;
6. een anomalie van de ontwikkeling van het brein van het kind: gedeeltelijke of volledige afwezigheid van zijn opdeling in het halfrond;
7. overtreding van uteroplacentale doorbloeding.

Bij het eerste vermoeden van de hyperechoïsche darm bij de foetus, evenals bij een van de aangegeven symptomen, moet de arts de zwangere vrouw doorsturen naar aanvullende onderzoeken, inclusief genetische onderzoeken.

Oorzaken van hyperechoogenese van de darm bij de foetus

Er zijn verschillende verklaringen voor de betreffende anomalie. Een van de meest voorkomende is een diagnostische fout. Daarom adviseren deskundigen om echografie te ondergaan in verschillende klinieken, als de eerste werd gevonden verhoogde echogeniciteit.

Vaak toont de herhaalde diagnose van een andere specialist op andere apparatuur het tegenovergestelde resultaat.

Bovendien kan de hypereuze darm van het embryo de volgende oorzaken hebben:

1. Voortijdige veroudering van de placenta, wanneer de natuurlijke rijping ervan vóór de 37e week voltooid is. Dit heeft echter niet altijd een negatieve invloed op het kind, dus dit probleem zou geen zorgen moeten maken voor de toekomstige moeder.
2. Veterinaire pokken is een besmettelijke ziekte die leidt tot ernstige anomalieën bij de vorming van de foetus. Ook zijn andere intra-uteriene infecties mogelijk die leiden tot hyperechoïnaliteit van de darm.
3. Retardatie van intra-uteriene ontwikkeling, noodzakelijkerwijs vergezeld door andere symptomen, bijvoorbeeld discrepantie in de grootte van het embryo tijdens de zwangerschap.
4. Chromosomale afwijkingen. Hyperechoïsche darm bij de foetus wordt vaak verklaard door het Down-syndroom, wat leidt tot fysieke onderontwikkeling van de ledematen, aangeboren hartafwijkingen, sterk verminderde immuniteit. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat de toename in echogeniciteit gedetecteerd op echografie aangeeft dat een dergelijk kind het risico loopt het syndroom te ontwikkelen, maar niet de anomalie zelf. Dit betekent dat meer onderzoek nodig is om de redenen voor dit fenomeen te verduidelijken.
5. Problemen bij het functioneren van het endocriene systeem, namelijk cystische fibrose, kunnen ook hyperechoogeniciteit veroorzaken.
6. Congenitale misvormingen van het maagdarmkanaal van de foetus, bijvoorbeeld een schending van de darmperistaltiek of de obstructie ervan.

Als na de volgende echografie werd geconcludeerd dat de foetus een hypereuze darm heeft, is er geen reden tot wanhoop en paniek. Het is belangrijk om te onthouden dat de buitensporige achterdocht van de moeder de baby schaadt. Het enige wat u hoeft te doen, is de aanbevelingen van uw arts voor speciale tests opvolgen. Vaak wordt verhoogde echogeniciteit in ultrageluid waargenomen bij absoluut gezonde kinderen, dus geen voorafgaande conclusies zonder onderzoek kunnen niet worden gedaan.

Wat te doen als een hyperechoïde darm wordt geïdentificeerd

Praten over een behandeling, of het medicinale of chirurgische is, kan niet, totdat een nauwkeurige diagnose is vastgesteld.

De darm met verhoogde echogeniciteit is geen ziekte, maar slechts een symptoom dat op de aanwezigheid daarvan kan wijzen. Veel vrouwen, na te hebben gehoord over dit probleem en te lezen op fora van verschrikkelijke verhalen, zijn in extreme mate op zoek naar manieren om te genezen, zelfs hun toevlucht te nemen tot traditionele geneeskunde. Dit alles wordt gedicteerd door ongegronde paniek en kan enorme schade aanrichten aan de gezondheid van de moeder en het toekomstige kind.

Wat te doen als de echografie de hypereuze darm van de foetus liet zien? Meestal raadt de arts aan een reeks tests uit te voeren om de oorzaken van het fenomeen te begrijpen:

1. Biochemische screening is de analyse van veneus bloed, noodzakelijk voor het bepalen van de aan- of afwezigheid van chromosomale afwijkingen. In het tweede trimester wordt een dergelijk onderzoek meestal uitgevoerd op zestien tot achttien weken, maar indien nodig kan de arts aangeven en te laat komen.
2. Echografie – een nieuw onderzoek vindt plaats enkele weken na de eerste, die de hyperechoïsche darm liet zien.
3. Analyses ontworpen om TORC-infecties te detecteren. Ze zullen helpen bij het uitsluiten van de redenen in verband met intra-uteriene infectie van een embryo.
4. Cordocentesis is een diagnosemethode, bestaande uit het via de punctie verzamelen van bloed uit de navelstreng. Deze studie test op de aanwezigheid van genetische afwijkingen (Down-syndroom).
5. Vruchtwaterpunctie – de analyse van vruchtwater, uitgevoerd onder controle van echografie, met uitzondering van de mogelijkheid om de placenta te beschadigen en te beschadigen. Het wordt een van de veiligste foetale onderzoeken genoemd. Het doel is om de waarschijnlijkheid van vertraging in de ontwikkeling van het kind te controleren.

De arts kan alle soorten onderzoeken aanbevelen of slechts enkele. Soms moeten de resultaten een vrij lange tijd wachten – tot drie weken. Na ontvangst wordt een beslissing genomen over verdere acties: om de zwangerschap te behandelen, of om de zwangerschap te stoppen (bijvoorbeeld bij het bevestigen van de diagnose Down’s syndroom). Dit laatste gebeurt alleen met toestemming van de moeder.

De hyperechoïsche darm van de foetus is een kenmerk van het zich ontwikkelende organisme, dat pathologieën van verschillende aard kan signaleren, maar dat niet wordt beschouwd als een nauwkeurige indicator van de laatste. Vaak worden gezonde baby’s geboren, ondanks de ontdekking van een dergelijk teken.

Het belangrijkste dat de toekomstige moeder moet onthouden, is om de resultaten van echografie niet te verwaarlozen en noodzakelijkerwijs aanvullende tests te ondergaan.